Zwarte ree

Het kan nog maar net in de korte broek. Voor het eerst hardlopen in een lange broek voelt altijd een beetje als een nederlaag. Zo lang de temperatuur het toelaat, is rennen in de korte broek als het laatste hoofdstuk in een mooi boek: je doet er wat langer over om het slot uit te stellen.
De herfst in het bos achter ons huis kijkt al stiekem om de hoek. Over gevallen bladeren rennen is haast net zo fijn als over vers gevallen sneeuw. Het is nog vroeg, het bos moet nog wat wakker worden.
Ineens hoor ik wat gekraak rechts voor me. Het is de laatste tijd opvallend rustig in het bos, dus ik let er eerst amper op. Maar dan zie ik het goed. Een ree. In de categorie ‘opa vertelt’: vroeger zag je die veel vaker. Nu is het al gauw een paar weken geleden dat ik er een zag. Hij springt voor me weg. Iets atletischer dan een langzaam rennende man van in de zestig. Plotseling valt de kleur mij op: hij is zwart. Prachtig beest. Ik kan mij niet heugen dat ik wel eens eerder hier een zwarte ree zag. 
Bij thuiskomst kijk ik het na: een zwarte ree is inderdaad geen dagelijks werk. Het maakt het begin van de dag net wat mooier. 
Het geeft ook wat hoop. Want het is steeds moeizamer zoeken naar de pareltjes in de natuur. Dat snap je als je bij Tata Steel woont. Maar in Drenthe verwacht je dat het allemaal nog wel meevalt. 
Het valt niet mee. Vorige week haalde ik de krant uit de bus. Op de oprit las ik de kop: “15.000 wetenschappers: kritieke en onvoorspelbare fase klimaatcrisis breekt aan”. Volgens de experts stoot de wereld meer broeikasgassen uit dan ooit tevoren, was de oceaan afgelopen jaar warmer dan ooit en werden temperatuurrecords met enorme marges verbroken. “De omstandigheden waar we de planeet in hebben gebracht, zijn nog nooit door ons of onze prehistorische soortgenoten waargenomen”. 
Tja. Je hoopt dat het allemaal nog wel een beetje meevalt. Maar we zien het om ons heen gebeuren. De weilanden ogen als saaie lappen kunstgras. Elke diversiteit ontbreekt. Vroeger wemelde het van de weidevogels, nu ben je al blij als je 1 kievit ziet. Hazen, patrijzen, fazanten moet je met een loep zoeken. En terwijl de natuurrampen zich opstapelen, bedenkt een nieuwe staatssecretaris vier weggetjes waar je wel 130 overdag mag rijden. Goede provinciale plannen om de landbouw aan te passen worden met 1 streep weggepoetst. 
De letterlijk levensgevaarlijke opwarming van de aarde gaat onverkort door met alle gevolgen van dien. We zullen nu echt wat moeten doen. Al is het maar om onze kleinkinderen een zwarte ree te gunnen.