Wakker Den Haag

Den Haag ontwaakt. Niets mooier dan vroeg hardlopen in een stad die nog wat slaperig wakker wordt. Op Prinsjesdag, vooruit: Prinsesjesdag, ren ik tussen de mensen door die de Koninklijke route uitzetten. De agenten komen in grote getale aangelopen. De dranghekken worden nog net wat netter neergezet. De eerste auto’s worden weggesleept. En de meeuwen verheugen zich op een dag met voldoende eten. 
Het Noorden is de avond ervoor al geland. Met een man of honderd praten we bij op een vol terras aan het Plein. Het gaat over onze goede samenwerking, het nieuwe kabinet en de moeizame asielplannen. Achter de schermen proberen we de scherven voor ongelukkige asielzoekers te lijmen. Maar dat valt nog niet mee. 
Ik ga op tijd naar bed. We slapen met een heel aantal Noorderlingen in hotel Corona. De naam was er voor de pandemie. Maar je stapt dan toch wat weifelend binnen. 
Na mijn hardlooptochtje ga ik fris gedoucht naar het Prinsjesdag-ontbijt. Aan het Lange Voorhout ontmoeten we veel Noordelijke Kamerleden. Het is altijd goed om bij te praten en afspraken te maken (‘we komen binnenkort zeker langs in Emmen”). Commissaris Klijnsma houdt een bevlogen betoog over het belang van een goede samenwerking in het Noorden en met de Noordelijke politici in Den Haag. 
Daarna ga ik op weg naar Paleis Noordeinde. Het is overdreven om te zeggen dat we er kind aan huis zijn. Maar in de voorbereiding op Koningsdag zijn we er vaker geweest. Met ons Koningsdag-team worden we hartelijk ontvangen door de Koninklijke staf. We krijgen als dank voor onze inzet een fraai kijkje achter de schermen bij Prinsjesdag. 
De koetsen worden uitgereden bij de Stallen. Daarna worden de paarden aangespannen. We laten ons de kans niet ontnemen om een paar kiekjes te maken voor de Koninklijke koets. 
Even later zien we vanaf de eerste rij de Koninklijke familie vertrekken. Leuk om dat vanaf deze kant mee te maken. Als Haags jongetje stond ik op Prinsjesdag altijd met een vlaggetje te wapperen aan de andere kant van het hek. 
In het Paleis kijken we naar de Troonrede. We vinden wel wat van de inhoud, maar in het huis van de Koning hoor je je wel wat te gedragen, zou mijn lieve moeder hebben gezegd. Een half uurtje zien we de familie toch wel wat opgelucht zwaaien vanaf het balkon. 

In een ander café aan het Plein is er na de tijd alle ruimte voor de politieke beschouwing. De veertig grootste gemeenten komen bij elkaar om hun zorgen te uiten. 

In de avond rij ik de gemeente weer binnen. De maan staat prachtig aan de lucht. Hij lijkt te zeggen: geen zorgen voor morgen. Maar die zijn er wel.