Vredesvlag

Als ik het stadion van FC Emmen binnenloop, kan ik het niet laten om eerst even naar het veld te kijken. Het hoofdveld is nog 1 grote zandvlakte. Ook van grasvelden heb ik weinig verstand, maar het wordt nog een hele toer om het veld op 17 augustus (Almere thuis) speelklaar te hebben. 
Op de eerste verdieping van het stadion zitten ze daar niet mee. De kinderen van de 15 (!) kinderraden stuiteren erover. Als een nest net vrijgelaten jonge hondjes stormen ze op me af. Op de Burgemeesterschool leer je de handdruk (klas 1), hier is het “High fiven’” en ‘Boksen” wat de klok slaat. 
Het is voor de kinderraden de slotbijeenkomst. Presentator Vincent Mooi praat de middag soepel aan elkaar. Terwijl de ene helft een rondleiding krijgt, heeft de andere helft een quiz. “Wat is de favoriete club van de burgemeester?”; een paar kinderen die dat niet weten worden ‘verwijderd’. De twee winnaars krijgen een bal met handtekeningen van de spelers; daar zijn ze maar wat blij mee. 
Daarna vraagt wethouder Keen wat de kinderraden zoal hebben gedaan. De mooiste onderwerpen komen voorbij: tegen pesten, speeltoestellen voor gehandicapte kinderen, te snel rijdende auto’s enzovoort. Ieder kind krijgt een certificaat van deelname. Leuk om te zien hoe blij ze daar mee zijn. 
Voordat we naar het hoogtepunt van de middag gaan, is er buiten nog de gebruikelijke groepsfoto. Ik krijg acuut bewondering voor de fotograaf. Zo’n zestig stuiterballetjes erop krijgen, is echt hogeschoolwerk. 

We lopen door naar een plek voor het stadion. Daar staat een vlaggenmast. De kinderen kregen eerder de opdracht om een ‘vredesvlag’ te ontwerpen. Dat was een slimme oplossing in een wat ingewikkelde discussie over welke vlag op het dak van het gemeentehuis moet wapperen. Uiteindelijk besloot de raad dat de Oekraïne-vlag wel vervangen kon worden door een meer algemene vredesvlag. En dan zou het helemaal mooi zijn als kinderen die zouden ontwerpen. Het winnende ontwerp bestaat uit een zwarte en een witte hand die in elkaar grijpen. In het decor vliegt een duif over de wereld. 
Alle kinderen krijgen een klein exemplaar. Daarna mogen de (loco)kinderburgemeester en de wethouder onder applaus de grote vlag hijsen.

Voor het moment lijkt alles goed. Vrolijke kinderen die zich enorm hebben ingezet voor een betere omgeving. Het organiseren van kinderraden in elk dorp of elke wijk blijkt een heel goede zet. En een zelf ontworpen vlag die vrede uitstraalt, is daar een mooi voorbeeld van.
Even denk ik terug aan Coevorden, waar eerder in de week 14 gevluchte leeftijdsgenootjes door sommigen niet welkom werden geheten. Ik kan mij haast niet voorstellen dat de kinderen van de kinderraad zich later ook zo gaan gedragen. Zij geven nu al het goede voorbeeld.