Stille kracht

We leerden het al op de Pedagogische Academie. Heb oog voor het stille kind. Dat meisje op de achterste bank. Je hoort haar niet en als je niet oppast, zie je haar ook niet. Maar achter die mooie blauwe ogen gaat een droevige wereld verborgen. Of dat jongetje dat altijd net wat te vroeg op het schoolplein is. En als je vraagt hoe het gaat, altijd net wat te snel zegt : “goed”. 
In een steeds luidruchtiger samenleving zijn er heel wat van die meisjes en jongetjes, of vrouwen en mannen. Ze zitten verborgen achter muren van woest schreeuwende mensen. Sinds Corona lijkt de beer los. In Amsterdam waren er afgelopen jaar 1600 demonstraties. In Den Haag nog meer. Bijna altijd is er een grote groep politie voor op de been. Het zijn nogal eens agenten uit Drenthe, die in hun eigen provincie wellicht nuttiger werk kunnen doen. 
Ze waren ook weer nodig bij alle boerenprotesten. Met een hoop kabaal blokkeerden boeren wegen en kruispunten. Ze worden al snel gevolgd door burgers die amper door hebben wat er in de landbouw speelt. Maar zij zien een mooie aanleiding om gedoe te veroorzaken. Ik voer liever de gesprekken met de stille boeren. Zij vertellen je op hun eigen erf over hun terechte zorgen over een veranderende toekomst. 
Of neem de luidruchtige protesten over de komst van “al die mensen uit het buitenland”. We vangen haast geruisloos duizenden mensen uit Oekraïne op. Gevlucht voor oorlogsgeweld in Europa, zoals we lang niet hebben gezien. Ik zie ze verdwaasd zitten aan een tafeltje in een leegstaand hotel in Emmen. Hun kinderen spelen met wat speelgoed dat vorige week nog van kinderen was die het er aanmerkelijk beter voor hebben staan. Zij kunnen hard roepen “stop de oorlog”, maar meneer P. heeft andere plannen met hun land. 
Of neem de altijd vrolijke groenteboer, die ons nu bezorgd vertelt over zijn stroomrekening: “vier keer zo hoog, waar haal ik het vandaan”. De hard werkende middenstand heeft geen tijd om de straat op te gaan. 

Bij de jaarwisseling verdienen juist de stille krachten onze aandacht. De mensen die je niet hoort, maar wel veel zorgen hebben over de toekomst. Soms kunnen we ze helpen met wat geld, zoals de gemeente zorgt voor de compensatie voor de hoge energielasten. Soms helpen we ze met wat speelgoed. Maar veel vaker kunnen we ze helpen met een luisterend oor, gewoon wat begrip voor zorgen, die we ook niet allemaal weg kunnen nemen. Laat dat een van de goede voornemens zijn voor 2023: wat meer oog voor de stille kracht. Ik nodig namens het gemeentebestuur de ‘stille krachten’ en alle andere inwoners uit voor onze Nieuwjaarsbijeenkomst, 6 januari, inloop vanaf 19.30, Atlastheater.