Stem

Op verkiezingsdag worden burgemeesters vroeg wakker als een jongetje op zijn vijfde verjaardag. Leuk, maar ook altijd weer wat spannend. Ik ga voor zo’n drukke dag altijd eerst een stukje hardlopen. Dat scheelt op termijn een  fruitmandje in paviljoen B. Zo hard ren ik niet meer, maar ik word hoorbaar aangemoedigd door honderden fluitende vogels, die blijkbaar ook zin hebben in deze verkiezingsdag.
Even later starten we de grote Verkiezingstoer. We bezoeken heel wat stembureaus. We hebben er ruim zestig, dus overal een kijkje nemen gaat niet lukken, of we moeten Max Verstappen inhuren.
Zo komen we bijvoorbeeld in Zwartemeer. Daar wordt ook gestemd voor de dorpsraad. Dat is een leuke traditie, die ook extra kiezers kan aantrekken. Het is al vroeg druk. Aan de overkant staan de kinderen op het schoolplein te zwaaien naar de burgemeester alsof de koning er is. Er is altijd tijd voor een grapje en “even voelen of het hoofd nog vastzit”.
Prachtig om te zien hoe op alle stembureaus de vrijwilligers serieus hun werk doen. Zorgvuldig worden de stempassen gescand en de gegevens gecontroleerd. Iedereen mag zelf weten waar hij gaat stemmen. Op de stempas staat nu ook geen stembureau meer aangegeven. Dat leidt tot een grote drukte bij sommige blijkbaar goed gelegen stembureaus. Maar op de meeste stembureaus is er alle tijd voor een babbeltje. Of soms ontstaat zomaar een veel dieper gesprek over een veel te vroeg overleden zoon.
Onderweg is er ook nog ruimte voor het uitreiken van een koninklijke onderscheiding. Een mevrouw uit Erica heeft haar hele leven enorm veel betekend voor de samenleving. Ze is ernstig ziek, zodat we de uitreiking van het welverdiende lintje naar voren trekken. Te midden van haar geliefden ontvangt ze zichtbaar ontroerd de complimenten van de koning.
Het is een gevarieerd dagje, want in de middag breng ik ook nog een bezoek aan de Turkse moskee en het Marokkaanse centrum. We voeren mooie gesprekken over de samenleving en de warmte die werd getoond na de aardbeving.

Aan het eind van de dag stem ik met mijn vrouw in eigen dorp. Er lijkt ook daar een hele rij te staan. Maar dat zijn allemaal dorpsgenoten die gezellig wat staan bij te praten. Dat is ook Weerdinge.
In de avond ga ik naar het provinciehuis. daar is het heel druk met veel bekenden uit de politieke wereld. Emmen is de eerste gemeente die de voorlopige uitslag bekend maakt. Dat is geen wedstrijd, maar ook wel leuk. We hebben een gouden ploeg medewerkers, die op zo’n dag alles uit de kast haalt. Als ik rond half 2 weer naar huis een tikje moe naar huis rij, denk ik aan ze. Zij zijn nog druk bezig. Leve de democratie.