Partnerstad

Bijna alle Nederlandse gemeenten hebben banden met buitenlandse gemeenten. Daar kunnen verschillende redenen voor zijn. Zo was ik al eens in Canada voor de gemeente Veendam, waar ik toen werkte. De banden waren bij de bevrijding van Veendam ontstaan. Ook hadden we in die tijd net als veel andere gemeenten banden in het Oostblok. In de gemeente Gniezno (bij Poznan) waren we bij allerlei soorten bijeenkomsten, waarvan het hoge katholieke gehalte me bij is gebleven. Zo woonden we een hoogmis van anderhalf uur bij, die goeddeels in het Pools werd geleid door de toenmalige aartsbisschop Glemp. 

In Emmen hebben we contacten met alle Duitse grensgemeenten. Met een zekere regelmaat bezoeken we plaatsen als Emlichheim, Twist, Haren, en iets verder weg Meppen, Nordhorn en Lingen. In China en Japan bezochten we de hoofdvestigingen van bedrijven die in onze gemeente zijn gevestigd. Bijzonder is de band met partnerstad Georgsmarienhütte. Die band is in 1965 ontstaan vanuit de toenmalige gemeente Schoonebeek. In al die jaren zijn er ettelijke bezoeken over en weer geweest: koren, brandweerkorpsen en voetbalelftallen. Ook de gemeentebestuurders bezoeken elkaar. Zo was ik al eens begin 2018 in deze gemeente voor een officieel bezoek. Inmiddels zijn we een pandemie en 5 jaar verder. Bovendien is er een nieuwe burgemeester. We zagen elkaar bijvoorbeeld bij een 4 mei-herdenking in Nederland en bij de opening van een tentoonstelling met kunstenaars uit beide gemeenten.

 Nu ben ik met mijn vrouw uitgenodigd voor een tegenbezoek. Het voelt al een beetje als vakantie als we ’s ochtends bijtijds vertrekken. We brengen eerst een bezoek aan Osnabrück. Die stad heeft wel wat weg van Groningen, ook een universiteitsstad. In het indrukwekkende centrum zijn veel winkels en opvallend veel bedelaars. Het geheel wordt opgevrolijkt door diverse straatmuzikanten, waarvan de kwaliteit uiteen loopt. Daarna rijden we door naar het nabijgelegen Georgsmarienhütte. We worden op het gemeentehuis hartelijk ontvangen door Bürgermeisterin Frau Bahlo en haar man. Natuurlijk praten we bij over allerlei gemeentelijke aangelegenheden. Maar de aanwezigheid van beide partners geeft het bezoek een wat informeler karakter. Daarna mag ik mijn naam bijschrijven in het Goldenes Buch, een mooie traditie. Dat is een chique vormgegeven dik boek, waar alle “voorname gasten” van de gemeente hun naam in schrijven. We maken vervolgens een mooie toer door de gemeente, met onder andere een bezoek aan een befaamde paardenfokkerij, het stadspark en het openluchttheater. Tijdens het diner in het hotel Zum Dorenberg wisselen we zakelijke en persoonlijke verhalen af. 

De volgende ochtend kan ik de Dorenberg niet weerstaan: de 331 meter is hardlopend een hele uitdaging, maar het schitterende uitzicht vergoedt veel. Bij het ontbijt spreken we af elkaar gauw weer te zien; eind september is de raad van Georgsmarienhütte onze gast.