Parijs ontwaakt

Het zijn de hardlooptochtjes waar ik de beste herinneringen aan bewaar: op een vroege ochtend in een vreemde stad. Voor het ontbijt aan, liefst in de schemering, en nog wat stijf na een goede nacht slapen. Londen, Brussel, Barcelona, Wenen, Tokyo, wat liep het er mooi. Weer eens wat anders dan hardlopen in een herfstig bos in Weerdinge.
Nu zijn we in Parijs. Als ik om half acht buiten kom, is het nog donker. De gemeentereiniging heeft de stoep voor het hotelletje al schoon gespoten. Er lopen veel mensen die haastig op weg zijn naar de metro. Ik doe wat eenvoudige rekoefeningen om het stramme lijf van de 61-jarige wat los te maken. Ik maai zwaaiend bijna een sigaret uit de mond van een passerende man, ‘excusez’.
Om de hoek zit de zwerver die we gisteravond ook al zagen zitten. Zijn omgekeerde hoed kent nog steeds slechts een paar muntjes. Ik loop richting Tour Montparnasse. Daar stonden we gisteren bovenop. Tweehonderd meter boven Parijs is het uitzicht adembenemend. Nu is het een mooi oriëntatiepunt.
Terwijl de zon langzaam tevoorschijn komt, mijmer ik langs de lange avenues. Paris s’éveille (ontwaakt) heet het mooie liedje. Ik passeer een sjiek geklede vrouw. Een wolk van iets teveel goedkope parfum bereikt mijn neus die ook net wakker is. Gelukkig wemelt het op de route van de ‘boulangeries’; er gaat niets boven de geur van vers gebakken brood.
We waren er een tijd niet geweest, maar wat is het een leuke stad. We liepen er twee dagen vele kilometers en raakten niet uitgekeken. Natuurlijk de musea van Rodin en Monet waren prachtig. Maar een absolute aanrader is het L’atelier des lumières: op de wanden van een grote fabriekshal worden metershoge schilderijen van Van Gogh geprojecteerd, vergezeld door de mooiste muziek. Adembenemend. De expositie komt in het Van Goghjaar 2023 naar Amsterdam.
De vele kunst en de schitterende gebouwen zijn niet voor iedereen in Parijs weggelegd. Het wemelt er van de zwervers, de verkopers van armoedige Eiffeltorentjes en vage warme kastanjes. Terwijl we op een terrasje zitten, hobbelt een oude man voorbij met de zool van zijn rechterschoen dubbel geklapt. Dat loopt niet makkelijk, maar hij lijkt te dronken om de zool weer recht te doen.
Ik ren om de Tour Montparnasse heen en beland op een al druk bezocht marktje. Even twijfel ik over de route. Ik moet weer langs het kerkhof waar Sartre en De Beauvoir begraven liggen. Maar om nou hardlopend in het Frans de weg te vragen naar het kerkhof is ook zo wat. Even later zie ik het hotel al weer opdoemen. Ik rek nog wat na bij een lantaarnpaal, een tikje argwanend bekeken door de zwerver.