Op het platteland

Goed beschouwd woon ik al de helft van mijn leven op het platteland. Dat had ik nooit gedacht toen ik opgroeide in een dichtbevolkte Haagse volkswijk en later in de Zwolse nieuwbouw. Maar na de studie in ‘Stad’ bleek het platteland de ideale plek om kinderen groot te brengen. We voelden ons thuis op de uitgestrekte Veenkoloniale akkers in Borgercompagnie. Zoals we nu ook al weer meer dan zeven jaar met veel plezier wonen op de Weerdinger Hondsrug. We zien de naastgelegen akkers elk seizoen veranderen, en genieten van het ruime uitzicht en de gemoedelijkheid van het dorp. Het is daarom een eer om het tweejaarlijkse Plattelandsparlement te mogen voorzitten. Dat is een bijeenkomst van de Landelijke Vereniging Kleine Kernen en de Belangenvereniging Kleine Dorpen Drenthe. Het is een actieve club, die de belangen van de kleinere dorpen probeert te bewaken. Om de twee jaar komen ze bij elkaar om de actuele kwesties te bespreken. Zo was ik al eens als dagvoorzitter in de Achterhoek, maar ook in het gebouw van de Tweede Kamer.

Nu komen vanuit het hele land zo’n 200 deelnemers bij elkaar in het Provinciehuis in Assen. Het zijn allemaal mensen die met veel plezier werken aan de kracht van hun eigen dorp. Bij de aftrap geef ik het woord aan Kees Klomp uit Drouwen. Hij toont overtuigend aan dat we als we niets doen we aankoersen op een regelrechte milieuramp. Wie denkt dat dat allemaal wel een beetje meevalt, doet onrecht aan duizenden klimaat-wetenschappers uit alle hoeken en gaten van de wereld. De oplossing ligt op allerlei terreinen, maar zeker ook op het platteland. Want daar zijn tal van initiatieven mogelijk. Vervolgens gaan we uiteen in diverse workshops. Daarin bespreken we hoe we op allerlei gebieden de dorpskracht kunnen versterken. De eerste uitkomsten worden gedeeld in een debat met landelijke politici. Het blijkt dat politici In Drenthe wel fatsoenlijk met elkaar in gesprek kunnen gaan. De hoofduitkomsten van de dag worden met een knipoog vertaald in een “Plakkaat van het Platteland” dat wordt aangeboden aan de politici.

De Drentse zangeres Martije sluit af met een prachtig lied, waarin de kern van het Plakkaat wordt verwoord:
“Want we staan samen sterk
Het zit ‘m in Naoberschap. Dat is wat werkt.
De lijnen zijn kort., de buren dichtbij. 
We kunnen het zelf, we staan zij aan zij. 
We doen met zijn allen. We trekken de kar.
Recht in de ogen, vanuit het hart.
We kennen elkaar en zo moet het ook zijn. 
Want de grootste kracht zit in klein.

Het is al bijna donker, als ik Weerdinge weer binnenrijd. Hier houden we het nog wel een tijdje vol. Nou de rest van de wereld nog.