Oh oh Den Haag

Als we Den Haag binnenrijden, lijkt het wel of overal de wegen zijn open gebroken. Den Haag is de mooiste stad in de randstad, maar op de een of andere manier wordt er altijd verbouwd. Via een ingewikkelde omleiding bereiken we het hotel aan de rand van het Malieveld. ‘Oh oh Den Haag’, ik woonde er in mijn jeugd. Op heel wat plekjes liggen mooie herinneringen. Ik maak even een wandelingetje door de fraaie binnenstad. Hier reed gisteren nog de Gouden Koets, of iets dat daarop lijkt. Daar stonden we dan altijd met een vlaggetje te zwaaien. Na afloop kregen we nog wel eens een ijsje. Dat was een traktatie in een niet zo rijke jeugd. 
Even later doe ik een hardlooprondje door het Haagse bos. Lekker om de kop even leeg te rennen. Het zijn na corona weer drukke tijden.
Maar daarna moet er weer worden gewerkt. Ik wandel over de echt Haagse deftige Dennenweg, en langs het geboortehuis van oer-Hagenees Paul van Vliet. In het gebouw van de ‘Vereniging Nederlandse Gemeenten’ kom ik als lid van het hoofdbestuur vaker. Dat zal ook de komende vier jaar gebeuren, want ik ben herkozen. Binnen mag ik als vicevoorzitter van de ‘Vereniging Sport & Gemeenten’ de aftrap doen van een mooie avond. We praten met tientallen sportwethouders en vertegenwoordigers van sportbonden over het sportbeleid. Er liggen kansen om met sport de samenleving weer wat mooier te maken. Maar de zorgen zijn er ook. Bijvoorbeeld over de hoge energieprijzen. 
De volgende dag start het jaarlijkse sportcongres al vroeg. Onderweg rijden we langs de flat waar ik veertien jaar woonde. De portieken zijn inmiddels afgesloten met een intercom. Achter de flat ligt nog een grasveld, waar ik honderden uren heb gevoetbald. Ik denk aan mijn ouders, die zuinigjes moesten zijn met geld, maar gul waren met liefde. 
In het Zuiderpark kom ik ook nog heel wat bekende plekjes tegen. Daar wandelden we, toen niet mijn grootste hobby. Ik voetbalde liever. Op zondagmiddag gingen we nog wel eens kijken als ADO had gespeeld. Alleen voor de jaarlijkse wedstrijd tegen Feyenoord, was er geld voor een kaartje. 
Op de plek van het stadion staat nu een enorm sportcomplex. Vlakbij de herentoiletten, is met groen de voormalige middenstip afgebeeld. Ik ga er even op staan. 
We hebben een mooie ochtend met boeiende sprekers. In de pauzes is het fijn om bij te praten met veel bekenden uit de politieke sportwereld. Op de terugreis rijden we weer langs de flat. Ik zwaai stiekem even. Dat deed ik vroeger altijd als ik naar school liep met een tennisballetje aan de voet. Maar op de vierde verdieping zwaait er niemand terug.