Naoberschap

Het overkomt me niet vaak. Ik sta op met een wat katterig gevoel. Nee, geen drank. Ik drink niet vaak alcohol en als ik het doe, nooit meer dan 1 glas. Het is de ochtend na het verlies van Feyenoord. Verliezen hoort erbij. Gerard Cox zegt altijd: “een Feyenoord-supporter ben je niet voor je lol”. Maar verliezen van zo’n vervelende Italiaanse ploeg went nooit. Voor de pot blijven hangen, zeuren, en neervallen alsof je acuut invalide bent geworden. Het ontbijt smaakt me maar matig als ik weer terug denk aan die vreselijke Mourinho, de coach die in het voetbal meer kapot maakt dan je lief is. 
Gelukkig hebben we meteen veel te doen. De buurt van de Weerdingerstraat komt op bezoek. Dat is alweer twee jaar geleden. Voor Corona nodigden we altijd de buurt in het voorjaar uit. En een van de overburen deed hetzelfde op Burendag in september. Dat was altijd heel gezellig. En ook wel handig om te weten hoe het met iedereen gaat. Natuurlijk hebben we een buurt-app, maar die gaat over meer over spannende zaken als: “van wie is die rode fiets die al een week bij het bos staat”. Bovendien lopen we de deur niet plat bij elkaar. We hebben allemaal vrijstaande huizen, en iedereen leeft vooral achter het huis in de tuin. In Coronatijd zagen we elkaar helemaal amper. Maar nu kan het weer.
We zetten het spul klaar. We hebben de wereld aan stoelen en tafeltjes. Het ontroert me altijd weer even als we de onverslijtbare campingspullen van pa en moe uitzetten. Wat hebben ze daar een plezier van gehad. En wat hadden ze het mooi gevonden als ze zagen hoeveel plezier we er nu nog van hebben. 
Op de grote tafel in de kamer zetten we de koffie en thee klaar met wat lekkers (natuurlijk de heerlijke koeken van de bakker uit Nieuw-Weerdinge). 
Tegen tienen komen de eerste buren. Al snel vult het terras zich. Gelukkig is het goed weer en kunnen de meegebrachte jasjes en vestjes snel uit. Leuk om iedereen weer vrolijk met elkaar zien praten. De oude overbuurvrouw van 90 zit volop te genieten van de mensen om haar heen (“ik ga hier nooit meer weg”). En het jonge spul vermaakt zich op de trampoline en met allerlei speelgoed. Natuurlijk moet er ook even worden gevoetbald met de 
burgemeester op de goal. 
De nieuwe buurvrouw uit de Randstad kijkt het met plezier aan; dat hadden we niet daar. We hebben een tuin als een voetbalveld. Toch presteert de jongste het om een balletje bovenop een koffiekopje te laten landen. Gelach alom. Zo maar op een mooie burendag in zonnig Weerdinge. Dat is naoberschap.