Lintje

Het is eigenlijk een wat onbeleefd woord: ‘lintje’. Het is namelijk meer dan zo maar een lintje. We bedoelen een onderscheiding van de Koning als blijk van waardering. 
De jaarlijkse uitreiking van deze lintjes werd een paar weken geleden ineens een onderdeel van een heuse politieke rel. Minister Faber van Asiel en Migratie weigerde haar goedkeuring te geven aan de toekenning van een lintje aan een vijftal vrijwilligers. Deze vrijwilligers zouden met hun activiteiten indruisen tegen haar beleid. Dat was nog nooit vertoond. 
Ik ben benieuwd hoezeer er op haar is ingepraat door haar ambtenaren om dat vooral niet te doen. Maar de minister bleef bij haar standpunt. Ook een ellenlang Kamerdebat deed haar niet van standpunt wijzigen. Het ongemak sloop in alle hoeken van het parlement. Immers, het is een onderscheiding die uitgereikt wordt namens de Koning, dus daar moet je niet gemakkelijk aan voorbij gaan. Bovendien is er een weloverwogen toestemming aan vooraf gegaan door de burgemeester, de Commissaris van de Koning en het Kabinet van de Koning. Dus daar is niet lichtvaardig over nagedacht door niet de minsten. 
Het voelde naar, omdat er ineens een politiek element in een mooie traditie sloop. Ik heb in mijn loopbaan al gauw naar schatting minimaal 250 ‘lintjes’ uitgereikt. En nog nooit vroeg ik mij af of de gelukkige wel dezelfde opvattingen had als ik. Zo reikte ik met evenveel plezier een onderscheiding uit aan een gereformeerde predikant als aan een raadslid van de VVD of een voorzitter van een korfbalclub. Het gaat immers om aantoonbare verdienste voor de samenleving. 

Er werd een truc bedacht om de minister uit de wind te zetten, een collega zette een  handtekening. Tja. Ondertussen gingen mijn gedachten uit naar de vijf goedwillende vrijwilligers, die bijna vermalen werden tussen de spaken van een Haags wiel met een slag erin. Dat is verdrietig, want ook zij verdienen een onbesproken compliment.  
Dat welgemeende compliment gaf ik afgelopen vrijdag in Emmen aan 18 mensen. Je zou haast denken dat we met moeite mensen kunnen vinden die in aanmerking komen voor een lintje. Niets is minder waar. Nog nooit in de geschiedenis zijn er zoveel vrijwilligersorganisaties geweest (meer dan 33.000). En er zijn mensen actief in bijna 400.000 verenigingen en stichtingen die allemaal iets moois betekenen voor de samenleving. 
Een voor een haalde ik vrijdag de mensen naar voren. De supervrijwilliger van de handbalvereniging, de voorzitter van de voetbalclub, de onmisbare duizendpoot van de kerk, de stille kracht achter het zangkoor, de baas van het dorpshuis, de gastvrouw van het theater, de beddenrijder in het ziekenhuis, de spin in het web van het zwembad en ga zo maar door. 
Allemaal gouden mensen voor de gemeente die een groot applaus verdienen en … een lintje. Zonder discussie.