Grote Vakantie

De ‘Grote Vakantie’ zeiden wij thuis altijd. Er sprak wat ontzag uit voor een lange periode van nietsdoen. De laatste werkweken voor de ‘Grote Vakantie’ zijn altijd wel wat bijzonder. Aan de ene kant is het knetterdruk. Er moet blijkbaar van alles en nog wat af voor de vakantie. En Jan en Alleman (leuke uitdrukking) wil nog met je in gesprek. Alsof je na de ‘Grote Vakantie’ geen minuut tijd meer hebt. En daarnaast zijn er nog de wereld aan ‘laatste vergaderingen voor de vakantie’, zestig jaar getrouwde bruidsparen en etentjes. Als ik wil afvallen, moet ik morgen ontslag nemen.
Ook de regering gaat er even tussenuit. Je hoort nooit dat een minister met vakantie gaat. Nee, er is een ‘reces’. Beetje deftig woord, dat net even iets anders is dan vakantie. Het betekent terugtocht, je even terugtrekken. 
Het levert leuke discussies op. Sommige mensen zijn woedend op de regering omdat de ministers op vakantie gaan, terwijl er nog zoveel te doen is. Ik lees: “het hele land staat in brand, en dan gaan de ministers op een handdoekje aan het strand liggen”. 
Dat lijkt me om meerdere redenen niet waar. Ten eerste staat niet het hele land in brand. Laten we dat soort taal bewaren voor Oekraïne (en Syrië, Jemen, Afghanistan etc.). Er zijn veel problemen op te lossen, maar dat is nog wat anders dan dat Nederland aan de rand van de afgrond staat. Ten tweede staan politici niet bekend als strandgangers; de meeste kiezen voor actieve doevakanties. Ten derde gaan ministers niet “weken” op vakantie, maar hooguit er even tussenuit. En in die tussentijd zijn ze permanent bereikbaar. Sterker nog, reken maar dat Rutte en collega’s heel wat keren op avonden in de vakantie digitaal aan het vergaderen zijn. 
Toch het is maar goed dat ze ook proberen even wat te ontspannen. Er zijn immers nogal wat problemen die na het reces om een grondige aanpak vragen van uitgeruste mensen. De toeslagenaffaire, de stikstofcrisis, de wooncrisis, de energiecrisis, de asielcrisis, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Regeren lijkt ingewikkelder dan ooit. En dat ook nog in een politiek buitengewoon verdeelde Tweede Kamer, waar ook de kleinste partijen schreeuwen om aandacht. Geen gemakkelijke klus. 
Gun onze ministers, staatssecretarissen en Kamerleden even een korte rustpauze. Dat is niet alleen menselijk. Je wenst iedereen tenslotte een “fijne vakantie”, dus onze hardwerkende politici ook. Maar belangrijker is dat het werk er uiteindelijk van opknapt. 
Als je een ingewikkelde hartoperatie moet ondergaan, door wie laat je je dan snijden? Door de altijd keihard werkende chirurg. Of door de chirurg die er net een paar weken vakantie op heeft zitten. Ik zou het wel weten. Fijne vakantie!