Geen Idee

Het lijkt haast op vroeger. Het is lang geleden dat ik de stromende regen aan het hardlopen ben. En de werkweken worden weer voller en voller. Vakantie, terrasjes en zwemmen in de zon zijn alweer lang geleden.
Maar eerlijk is eerlijk, het is ook wel weer fijn om van alles te doen te hebben. Een dag ‘wat zullen we nu weer eens doen’ is even leuk. Maar nu hoef ik ’s ochtends maar in de agenda te kijken, en ik weet dat de dag wel weer is door te komen. De variatie is weer groot. Bijeenkomsten met de gemeenteraad, werkbezoeken, openingen van feestjes, bezoek aan de leuke uitmarkt, overleggen met de andere burgemeesters, diverse bijeenkomsten over laaggeletterdheid en ga zo maar door. 
Tussen de drukke bedrijven door, ga ik naar het Winkelcentrum in Emmerhout. Dat centrum is in 2012 compleet gerenoveerd. Reden voor een feestje. De dames van ‘Whatelze’ vangen me op. Dat geeft vertrouwen, want zij maken er altijd wel wat aparts van. Het is prachtig weer. Dat helpt in de opkomst. Er zijn veel mensen, waaronder veel kinderen op deze speciale kindermiddag. Ze willen mij een hand geven. Bij het derde handje merk ik het. Het lijkt alsof ze in de lijmpot hebben gezeten. Mijn hand plakt als een goede sticker. Dan zie ik een mooi klein meisje met een enorme suikerspin in de hand. Dat verklaart alles. 
“Burgemeester, mag ik met je op de foto?”. Het gebeurt vaker. Ik ben nog van de generatie die ‘u’ zei tegen zijn ouders. Wat stoorde het als zo’n jonge verzorgster tegen mijn moeder in het verzorgingshuis zei: “Wil jij nog thee?”. Nu kan ik het lesje ook niet laten: “Burgemeester, mag ik met u op de foto?” Natuurlijk. 
Op het podium in het midden van de winkelcentrum interview ik de voormalige en de huidige voorzitter van de winkeliersvereniging. In 2012 was Emmerhout echt toe aan een nieuw winkelcentrum. En het is in tien jaar tijd een succes gebleken, “behalve een slager hebben we alles”. 
Dan mag ik met twee leuke clowns de kindermiddag openen. De kinderen moeten een ‘gouden koffertje’ zoeken. Dat laten ze zich geen twee keer zeggen. In een oogwenk zoeken al gauw 50 kinderen in alle hoeken en gaten. Een leuk mannetje komt triomfantelijk met de gouden koffer tevoorschijn. "Wat zit erin?" vraag ik. "Geen idee", zegt hij. De clowns pakken het mooi op. Goh, geen idee, wat zou dat zijn? Geen idee. Ook de kinderen voor het podium denken hard na wat nou in hemelsnaam een ‘geen idee’ is. Uiteindelijk mag de ‘geen idee-koffer’ open. Er zit een echte burgemeestersketting in. Van ‘Emmerhoutjes’. Ik vraag aan de jongen wat je ermee kan. Hij zegt: "Geen idee."