Even 'vrij'

Na de geslaagde Koningsdag komen we even bij. Het regent complimenten: op straat, op mijn telefoon en in allerlei soorten berichtjes. Die waardering deel ik graag met een geweldige ploeg medewerkers, die erin slaagde “Emmen op de kaart te zetten”. 

Thuis hadden we al vooraf bedacht om er daarna even tussenuit te gaan. Even vrij. Even geen ‘Emmen aan je hoofd’, hoewel je over de hele wereld wel aan blijft staan.  We kiezen dit keer voor een korte vakantie in Reeuwijk (bij Gouda). Het zal wel toeval zijn dat dit op fietsafstand ligt van Kleinzoon Jelte. Terwijl mijn vrouw incheckt, sta ik buiten even te genieten van een heerlijk zonnetje. Even later stapt een wat oudere heer van de fiets: “nou, dat is ook toevallig. Heb ik een halve zaterdag naar u en de Koning zitten kijken, zie ik u hier ineens. Wat was dat mooi. En wat een leuk plaatsje is dat Emmen, zeg”. Dat is de ‘tol van de roem’, zingen Bram en Freek. Maar de rest van de week vermaken we ons uitstekend (al is het maar omdat ons Kleine Vriendje in de buurt is).

Terug in Emmen kunnen we meteen weer aan het werk. De herdenking van oorlogsslachtoffers op 4 mei lijkt steeds meer beladen te worden. De angst voor protesten, een omstreden Kamervoorzitter die eerder nare dingen zei,  en een wereld met 56 gewapende conflicten. Elk jaar zoek ik een andere plaats in de gemeente om 2 minuten stil te staan. Dit keer nodigde het 4 mei-comité Emmercompascuum mij uit in verband met het tienjarig bestaan. We wandelen in stilte van het Marktplein naar het monument aan de Doumalaan, genoemd naar een van de verzetshelden uit het dorp. Daar volgt een indrukwekkende perfect georganiseerde bijeenkomst. Muziek, toespraken, kinderen die gedichten voordragen en bloemen leggen. Kinderburgemeester Kirsten leest een mooi zelf geschreven gedicht voor. In mijn toespraak ga ik in op de roerige tijd waarin er veel antisemitisme is: “het onderstreept de bittere noodzaak om onze democratische normen en waarden blijvend te verdedigen en vooral ook te koesteren”. Natuurlijk besteed ik aandacht aan de plaatselijke verzetsheld Jan Hendriks; ik zag onlangs in de Haagse synagoge hoe zijn nabestaanden de Yad Vashem-onderscheiding ontvingen. 

Jongste Dochter verwoordde het vorige  week mooi op een culturele bijeenkomst in het Rensenpark:
“Welkom in een wereld waar we vechten en rennen
Om een handdoek te leggen
Om het beste bedje te hebben
Bij het 5 sterren hotel
Om wel
Of niet iets te zeggen
Een plek te hebben
Een plek te hebben op de Dam op 4 mei
Om haren die soms vast maar soms ook los mogen zijn
Om een grondwet die vast maar ook los bleek te zijn”.