Een bus voor Chloë: wie doet mee?

Ze moet al lachen als ze me binnen ziet komen. Van lachende meisjes van zes wordt iedereen blij. Maar Chloë uit Nieuw Weerdinge heeft een speciaal plaatsje in mijn hart. Haar leuke zusje zit naast haar. Met papa en mama maken we eerst maar een beetje grapjes. Het zusje (10) wil naar de kermis. Trots laat ze me de foto van haar vriendje zien. Misschien is hij er ook wel, vertelt ze dubbel klappend giebelend. Het lijkt een leuk gezinstafereeltje. Vader, moeder, drie dochters. Die hebben wij ook, zo’n twintig jaar ouder. En de eerste vriendjes herinner ik me ook nog goed. Chloë krijgt nooit een eigen vriendje. Haar ernstige stofwisselingsziekte breekt haar hersencellen af. Uiteindelijk zal ze daaraan doodgaan en sneller dan wie ter wereld dat ook maar zal willen. De hoop is gevestigd op een nieuw medicijn (dat de ouders zelf moeten betalen). Haar broertje is haar voor gegaan. Hij staat met een prachtige foto in de kamer. 
Ze zit in een rolstoel. Buiten wordt ze vervoerd in een speciale bus, die eigenlijk ‘op’ is. De noodzakelijke reparatiekosten worden zo hoog dat het eigenlijk niet meer uit kan. Zo’n nieuwe bus kost heel wat geld, dat de ouders niet zo op kunnen hoesten. Zij zijn een ‘crowdfunding-actie’ gestart. Beetje moeilijk woord voor een actie om geld in te zamelen voor een nieuwe bus. 

Als burgemeester word je aan de lopende band gevraagd om mee te doen aan goede doelen-acties. Daar kan ik niet altijd aan beginnen (of ik doe het achter de schermen). Maar ik maak ook soms een uitzondering. Vorige week was ik nog veilingmeester om geld in te zamelen voor onderzoek naar een medicijn tegen een ziekte. De ouders van het daaraan overleden kindje vertelden vooraf met tranen in de ogen waarom dat belangrijk was. Binnen een uur veilden we 35.000 euro bij elkaar. 
Als ik tegen half 8 weer wegga zit Chloë nog vol grapjes. Als een echt zesjarig meisje dat geen zin heeft om naar bed te gaan. Even lijkt alles gewoon als we een wedstrijd handje drukken doen (dat ik verlies). Met een aai over haar heel zachte wang nemen we afscheid. Maar op de stoep zucht ik even heel diep. 

Het meisje verdient de laatste fase van haar leven een bus waarmee ze nog wat van de wereld kan zien. Ook voor de noodzakelijke ritjes naar het orthopedagogisch centrum en het ziekenhuis is een goed rijdende bus noodzakelijk. Bovendien zou het voor haar ouders een enorme steun in de rug te zijn om te weten dat veel mensen op deze wijze meeleven. Wie helpt Chloë aan een nieuwe rolstoelbus? 

Doe s.v.p. mee: 
ga naar www.gofundme.com/nieuwe-rolstoelbus-voor-chloe.