drs. P

In de vakantie is er wat meer tijd om te lezen. Nu lees ik het hele jaar door. Niet alleen belangrijke ‘gemeentestukken’ en vakbladen. Maar ik probeer tussen drukke bedrijven door ook tijd te vinden voor ‘mooie boeken’. Ik studeerde niet voor niets Nederlands. In vier columns besteed ik aandacht aan poëzie, gedichten. Want die worden nog weinig gelezen.

Een bekende dichter van mooie teksten is drs.P. Zo schreef hij onder andere DeDodenrit, dat hij ook nog zelf zong. Nu schreef hij beter dan hij zong, maar de tekst is prachtig en misschien zelfs actueler dan ooit:
“Het is van hier naar Omsk nog een kleine honderd werst/
’T is prettig dat de paarden net vanmiddag zijn ververst/
Maar jammer dat de wolven ons toch hebben ingehaald/
Men ziet de flinke eetlust die hun uit de ogen straalt”

De bekende Erik van Muiswinkel maakte een voorstelling over drs.P. Onlangs droeg hij bij het Festival der Aa een tekst van hem voor. Die tekst kende ik niet. Meer bijzonder was dat ik de tekst ook nergens terug kon vinden. Hij vond het maar wat leuk dat de burgemeester van Emmen hem mailde met een vraag over een gedicht. Het bleek te gaan om een tekst die Drs. P. (Heinz Polzner) een halve eeuw geleden had geschreven voor het Kabaret Ivo de Wijs. Erik van Muiswinkel haalde de tekst uit de mottenballen.

Het is een schitterend relaas over een zich snel verspreidende ziekte, waarbij mensen hun ledematen verliezen. Een vrouw komt bij de dokter, en voelt zich niet helemaal gezond:
“steek uw tong eens uit. En dan gebeurt het, de tong valt op de grond”.
Hij probeert een injectie, “Doch na haar vertrek heeft hij haar rechterhand nog vast”.
De ziekte verspreidt zich door de hele stad: “Na een rommelige zondagmiddag wordt de voetbalcompetitie afgelast. Er is ook geen vraag naar balletschool of pianoles. Men ziet al spoedig neuzen en zelfs oren liggen (…), hier en daar een voet op vette klei of mullig zand. Ook goochelaars en rietbewerkers zijn zeer onthand”.
Men houdt een inzamelingsactie, maar “die helpt allang niet meer. Want zodra een collectant gaat rammelen, belandt zijn arm met bus en al op straat. En de vuilnisophaaldiensten zijn toch al radeloos van het werk.
In het buitenland is de vermindering aan lichaamsdelen even sterk. Er is geen mens meer, die geheel bestaat”.
Toch heeft de nieuwe ziekte ook voordelen. Er is veel minder verkeer en geweld.
“Dictatoriale macht en terrorisme en het rijk der misdaad zijn in het ongerede/
Zelfs de nette lieden zijn gedoemd tot onbeweeglijkheid/
En daarmee wordt de wereldvrede/
Dan toch een feit”.