Dochter in Colombia

Midden in een drukke bespreking belt Jongste Dochter. De Koning zet ik nog wel eens in de wacht, maar van bellende dochters word ik altijd wat onrustig. En nu helemaal. Ze is al weken aan het ‘backpacken’ in Colombia. Dat klinkt nog onschuldig. Maar Bezorgde vaders vertalen dat als: knappe dochter op pad in gevaarlijk gebied. “Hoi pap, niets aan de hand, hoor”. Ze hoort me weer opgelucht ademhalen.. Enthousiast vertelt ze over haar belevenissen. “Maar we gaan nu 4 dagen de jungle in, dus dan ben ik niet bereikbaar. Dat je het even weet”. Ja, ik weet het. De jungle… “En jaha , ik doe voorzichtig. Kusje”. Ik staar even naar buiten. Dat wilden we toch: zelfstandige leuke dochters, die zinvol werk doen en hun eigen pad kiezen. Jawel, maar dat kan toch ook op De Veluwe? 

De week dendert door met veel besprekingen en nieuwjaarsbijeenkomsten. We hadden al een receptie in Schoonebeek en natuurlijk ons eigen Nieuwjaarsfeest in het Atlastheater. Op maandag hebben we een mooie nieuwjaarbijeenkomst bij FC Emmen. Daar heerst veel optimisme, onder andere over de stadionplannen. Een dag later zijn we met betrokken ondernemers en onderwijsinstellingen gastheer voor het lokale bedrijfsleven. Honderden mensen uit het bedrijfsleven zien een enthousiaste wethouder Rink de Ondernemersprijs uitreiken aan het mooie bedrijf Menicon. En weer een dag later zijn we in Groningen voor de jaarlijkse Noordelijke Nieuwjaarsparty. Ik mag deel uitmaken van een van de drie teams, die het spel “Ik hou van het Noorden” spelen. Het wordt met ondersteuning van het publiek een dolle boel (en uiteraard winnen we).

Maar de hele week zoemt Jongste Dochter door mijn hoofd. Voordat ze de jungle ingaat, stuurt ze nog een hilarisch filmpje. Ze is met haar beste vriendin, die ook mee is, in Medellin. Dat is een miljoenenstad, meer bekend als drugshoofdstad van de wereld dan om de mooie gebouwen. Ze zitten in een Uber-taxi. Het is knetterdruk en al file-rijdend gaan ze een steile berg op. De niet zo ervaren Uber-chauffeur krijgt het Spaans (Colombiaans) benauwd. “Shall we switch,” vraagt goed opgevoede Jongste Dochter beleefd. De chauffeur vindt het geen grapje, zegt: “Yes, thank you very much” en parkeert pardoes op de smalle vluchtstrook. Even later zien we Jongste Dochter, opgegroeid in rustiek Borgercompagnie (350 inwoners),  vrolijk sturend in een taxi in niet al te veilig Medellin (2,4 miljoen inwoners). Vriendin rolt van de achterbank van het lachen. Bezorgde Vader moet even grinniken om de lef van de meiden. Maar daarna denk je wat er niet allemaal kan gebeuren met botsingen, ravijnen en corrupte agenten. Ik hoor het haar zeggen; “maar pap, je zegt toch altijd, ga voor het geluk”. Zeker, maar dat kan ook in Weerdinge.