Bloemetje

Op een mooie zaterdagmiddag doe ik nog snel wat boodschappen in het centrum. Het is prachtig nazomerweer en de terrassen zitten bomvol. Vriendelijk knikkend, babbelend en groetend loop ik door. Op vakantie in een vreemde stad heb ik die neiging soms ook. Een meneer van ongeveer mijn leeftijd houdt mij staande. Het valt niet mee, zo’n paar weken na het overlijden van zijn vrouw. Uit zijn volle rugzak diept hij na even zoeken de rouwkaart op. Ik lees 36 jaar getrouwd, “en ineens was de kanker terug, burgemeester. Binnen drie maand was ze weg.” Vreselijk. “Nu loop ik elke dag minstens een uur.” Meer dan een begripvol gehoor kan ik niet brengen, maar dat blijkt al heel wat. 
Bij de bloemenkraam naast de kerk gaat het over vrolijker dingen: het mooie weer en of Emmen nu eindelijk de punten gaat pakken. Ik zeg dat ik naar de opening van het openluchttheater in het Rensenpark moet. Hij reageert enthousiast door mij een bloemetje mee te geven. 
Met de bos bloemen in de hand loop ik door het centrum. Dat levert een hoop reacties op: dat had u nou niet moeten doen, wat goed te maken (?), mijn vrouw is al getrouwd. 
Het nieuwe openluchttheater zit goed vol als ik aankom. Harmonie Euterpe is al aan het spelen. Dat deden ze drie jaar geleden ook, op ongeveer dezelfde plek. Dat was een ontroerend eerbetoon aan Jaap en Aleid Rensen. Jaap heeft het nog mogen beleven.  
Na de voorzitter van de Stichting Jaap Aleid Rensen (JAR) mag ik de openingshandeling verrichten. Het Rensenpark biedt veel mogelijkheden. Ik vertel over de laatste raadsbijeenkomst, waarin we de kansen en de bedreigingen hebben verkend. Er kan veel, maar “tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren”. Geld bijvoorbeeld. In ieder geval willen we met alle betrokkenen het Rensenpark nog verder uit laten groeien tot een unieke plek voor cultuur en ontmoeting. Het openluchttheater past daar uitstekend in. 
Ik besluit het bloemetje aan Dorine Rensen te geven. Zij weet als geen ander dat haar ouders deze uitbreiding van hun park zouden hebben gewaardeerd. Met een paar ferme klaroenstoten verklaren de trombonisten het theatertje voor geopend. 
Ik stel me voor dat de komende tijd veel gezelschappen hiervan gebruik kunnen maken: koren, orkesten, theatergezelschappen. Wat zou het niet leuk zijn om daar vanaf het voorjaar een soort traditie van te maken: bijvoorbeeld iedere zaterdag vanaf 4 uur ‘Open Rensen Cultuur’ in het openluchttheater. Vrije toegang. 
Op weg naar huis koop ik bij de bloemenkraam nog maar even een bloemetje, rozen. Thuis vraagt mijn vrouw waar ik nu weer ben geweest. Ik zeg: “Zelf gekocht, omdat ik van je hou, al meer dan 36 jaar.”