Beschermd

Als ik tegen tien uur De Breehof binnenstap, is het koffietijd. Ik heb net een prachtig stuk hardgelopen in een besneeuwd bos. Dus dan smaakt een bakje koffie wel. De bewoners hebben het nog wat rustiger aan gedaan. De een na de ander wandelt binnen. Ik geef wat handen. Dat vinden sommigen best spannend.
Ik vraag of ik naast een bewoner mag zitten. Dat vindt hij goed. We stellen ons elkaar voor. “Ik ben D, en u bent de burgemeester, ik heb u alleen nog op een foto gezien. Maar u lijkt er wel op”. Daar moet ik even over nadenken. Lijk ik op mijn foto? Net als ik constateer dat ik daar niet helemaal uit kom, gaat mijn buurman verder: “ik vind het best spannend, want ik ben eigenlijk het liefst alleen op mijn kamer”. Ik zeg dat ik dat snap. Hij komt niet altijd koffie drinken, soms, maar dan gaat hij toch wel weer terug naar zijn kamer. Daar eet hij ook warm.
Voorzichtig vraag ik wat verder. Altijd oppassen dat je niet de journalist gaat uithangen, leerde ik eens. Mensen zijn geneigd meer te vertellen aan de burgemeester dan aan een willekeurige bezoeker. Zo vertelde een bruidspaar mij eens ongevraagd dat ze 60 jaar geleden wel ‘moesten’ trouwen: de 60-jarige dochter die er naast zat, viel bijna van de stoel. Dat verhaal had ze nog nooit gehoord.
D. vertelt voor zijn doen best veel. Een psychische beperking, gepest worden, steeds minder contacten. En nu geen contact meer met ouders of andere familie. Ik schat hem een jaar of dertig. Wat een leven. Iets te abrupt staat hij op. Het verrast me, want we zitten midden in een best wel goed gesprek.
Ik praat wat door met de begeleiding. “Beschermd wonen” is bestemd voor een heel diverse doelgroep, die moeilijkheden ondervindt om zelfstandig te leven. Hier krijgen ze op allerlei fronten ondersteuning.
De gemotiveerde begeleiders geven een rondleiding. De instelling ligt op een prachtige plek in Nieuw Amsterdam: niet te veraf, en niet direct in het centrum. Mooi hoe de buurt het oppakt, er zijn veel goede contacten. De kamers zien er verrassend goed uit. Bewoonster N. laat me haar kamer zien, vol met knutselspulletjes. Het buitenterrein biedt kansen voor allerlei sporten. Maar voordat de bewoners daar aan toe zijn, moet er heel wat gebeuren. Een bewoner geeft intussen de kippetjes heel zorgvuldig wat water, kippen praten niet terug.
We hebben een mooi gesprek over het leven. Het zit niet iedereen even mee. Het dubbeltje kan soms net de goede of de verkeerde kant opvallen.
Het gaat in Nederland met veel mensen goed. Maar als er pech in je leven is, is het mooi dat je ergens ‘beschermd’ kan wonen.