Baantjes trekken

Het is voor mij nog vroeg als de eerste dames het zwembad weer uitkomen. Ze hebben ongetwijfeld de tijd aan zichzelf. Maar ze liggen elke dag al om zeven uur in het zwembad. Ik vraag me af of ik dat ook zal doen als ik ooit met pensioen ben. Je zou zeggen, het kan ook wel iets later. Maar ook mijn lieve moeder scharrelde op vrijdag al in de schemering over de markt als ze nog aan het opbouwen waren.
Binnen word ik hartelijk begroet door de Aquarena-dames. Dat is ook zo mooi in Emmen. Waar je ook komt, iedereen heeft wel even tijd voor een hartelijke begroeting. Is het niet in de supermarkt, dan is het wel in het theater. En dat is niet het voorrecht van de burgemeester. Ze doen het bij elke bezoeker.
In het zwembad is het een drukte van belang. Elke ochtend zwemmen er tientallen mensen hun baantjes. Om acht uur is de helft van het zwembad voor de jonge talenten van het Carmelcollege. Dan wordt het nog wat drukker in de andere helft.
In een middelmatig tempo trek ik mijn baantjes. Zo mijmer ik heel wat af. Eindelijk tijd voor wat nutteloze bespiegelingen: waar komt zo’n werkwoord als ‘baantjes trekken’ vandaan. Wat trek je dan? Ik laat de komende dag rustig op me inwerken. Het is net als bij hardlopen, wat ik ook graag aan het begin van de dag doen. Ineens schiet je van alles te binnen. Niet vergeten om straks…
Ondertussen groeten de mensen me vriendelijk. Een enkele keer wil er nog wel eens een vraag voorbij komen of een complimentje voor de gemeente. Maar meestal mag ik rustig doorzwemmen, ik ben de hele dag al aan het praten.
Iedereen zwemt in zijn eigen tempo. Een beetje jaloers kijk ik naar de scholieren die in een moordend tempo voorbij komen. In onze helft houdt iedereen rekening met elkaar. De snelle zwemmers wat aan de rechterkant, voorzichtig kijkend of ze tegen niemand aan zwemmen. Meer links zwemmen de ouderen kalm voorwaarts. Ondertussen bepraten ze de hele wereld. En ja, het zijn vooral de dames die meer kwebbelen dan zwemmen. Voor hen is het zwembad een mooi begin van wellicht een eenzame dag. In Corona-tijden was het zwembad gesloten. Wij vermaakten ons wel, maar menig oudere miste de gezellige dagopening in het zwembad enorm.
Ik zwem in de middenmoot rustig mijn baantjes. Op de een of andere manier raak ik altijd de tel kwijt. Een goed teken, dan ontspan je je.
Zag de hele wereld er maar zo uit als een Emmens zwembad in de vroege ochtend: geen rangen en standen, iedereen doet mee, alle mensen zijn vrolijk  en iedereen houdt rekening met elkaar.