Atlas is top

“Heb je ook hoogtevrees,” vraagt de leuke directeur van het Atlas-theater aan mij. “Dat valt wel mee,” antwoord ik naar waarheid. Ik heb wel eens in een luchtballon gestaan, waar de rand van het mandje amper tot mijn middel reikte. Maar voor de rest red ik mij redelijk op hoogte, van een hardloopwedstrijd op smalle paadjes in de Alpen tot de brandweerladder. We gaan met de lift vijf verdiepingen naar boven. Als ik uitstap, zitten we letterlijk onder de nok van het golvende Atlas-dak. We lopen over roosters en kijken meer dan 20 meter de diepte in op het podium van de Grote Zaal. Om ons heen staan een heleboel katrollen met dikke kabels. Hieraan worden de decorstukken omhoog en omlaag bewogen. 

Het is letterlijk het hoogtepunt van een kijkje achter de schermen van ons mooie theater. De uitnodiging om een middag en avond met de directeur mee te lopen, greep ik met beide handen aan. Wie zou niet eens de directeur van zo’n mooi theater willen zijn? Omgekeerd zal de Atlas-directeur binnenkort met mij een dagje meelopen. Na de hartelijke ontvangst krijg ik eerst een interessante uitleg over hoe je 160 voorstellingen en andere evenementen in een kalender krijgt. Dat blijkt een hele puzzel, die ruim op tijd moet beginnen. Het programma voor komend seizoen is al goeddeels klaar. Ik mag nog niets verklappen, maar het wordt heel mooi en gevarieerd. 

Daarna krijg ik op het toneel een boeiende toelichting op de techniek. We hebben een van de best voorziene theaters van Nederland. Dat is ook de reden waarom veel grote producties, zoals musicals te zien zijn. Midden in de zaal zitten de technici van de artiesten. Zij geven seintjes aan onze mensen achter de schermen op het toneel. Zo kunnen zij op tijd licht en decor bedienen. Alles is tot op de seconde  voorgeprogrammeerd. 

Inmiddels is ook de artiest van deze avond gearriveerd. Cabaretier René van Meurs is nog nooit ontvangen door de burgemeester zelf, maar hij vindt het wel mooi. We eten een lekker hapje met de staf en artiest. Mooi om te horen hoe zo’n voorstelling wordt gemaakt. Terwijl René zich klaarmaakt voor de uitverkochte voorstelling, maak ik de instructies aan de vrijwilligers mee. Het is een geweldige ploeg mensen, die controle houdt over de garderobe, de kaartjes en de zaal. 
Daarna word ik nog een geïnterviewd in het kader van het 10-jarig jubileum dat volgend jaar wordt gevierd. 

Net na 8 uur zien we een mooie voorstelling. Het is anderhalf uur ‘puntje stoel’. Na afloop geef ik de vermoeide cabaretier de complimenten. En die gelden eigenlijk voor de hele Atlas-ploeg met haar bevlogen directeur. Ik was in de top van een toptheater.